BikePacken voor beginners
Shimano Gravel Experience
Grote kans dat je op Instagram prachtige foto’s van bikepackende medefietsers voorgeschoteld krijgt. Het idee van zo’n fietstrip spreekt natuurlijk enorm aan, maar de drempel om zelf zo op pad te gaan is voor veel fietsers hoog. Klinkt dit herkenbaar, dan biedt de Shimano Gravel Experience misschien uitkomst. Wij probeerden het voor je uit.
Het is oktober als we ons op zaterdagochtend bij het Shimano Experience Center in Valkenburg melden. Hoewel het weerbericht ons een echte ‘Indian Summer’ met ruim 23 graden belooft, is het bewolkt en valt er zelfs een spatje regen. Gelukkig is een kop koffie met vlaai inbegrepen, dus we wachten het weer even af onder het genot van een bakkie. Dan kunnen we meteen de trip doornemen! Dit weekend is voor een aantal van ons hun bikepack-debuut, dus er is genoeg te bespreken. Bovendien hebben we ervoor gekozen om niet alleen met gravelfietsen op pad te gaan, maar ook om twee mountainbikes mee te nemen. De vraag welke fiets beter geschikt is voor deze trip staat dus hoog op de agenda. De Shimano Gravel Experience geeft ons bijna twee-honderd kilometer de gelegenheid om die vraag te beantwoorden.
DE SHIMANO GRAVEL EXPERIENCE
Kort gezegd is de Shimano Gravel Experience een bikepack-avontuur waar je zo goed mogelijk ontzorgd wordt. Uiteraard zul je zelf moeten fietsen en ben je op jezelf aangewezen om kleding en eten mee te nemen, maar de route en de overnachting zijn voor je geregeld. Het uitzoekwerk voor de mooiste route is al gedaan door niemand minder dan routekoning Gijs Bruinsma en op camping Wildbach in het Duitse Hellenthal liggen pop-uptentjes klaar die je bij aankomst alleen nog hoeft uit te gooien. Ook matrasjes zijn voorzien. Het grote voordeel is dus dat je géén tent en matje hoeft mee te nemen, waardoor je lekker licht bepakt op pad kunt. Alleen je slaapzak, wat kleren, eten en spullen voor persoonlijke verzorging dien je op de fiets mee te nemen.
De route ontvang je digitaal bij je registratie, en handig genoeg is ook een Komoot Wereldkaarten-pakket inbegrepen. Doordat je op Komoot ook toegang krijgt tot een speciale Gravel Experience-collectie is het bovendien eenvoudig om je trip een dag uit te breiden, want hierin vind je een aantal routes in de buurt van Hellenthal. In het welkomstpakket dat je thuis krijgt gestuurd vind je tot slot een handige ass-saver voor regenachtige dagen en een Spork, waarvan wij vermoeden dat die door niemand gebruikt wordt, omdat iedereen de lokale horeca van Hellenthal opzoekt voor het avondeten.
DAG EEN
Met een Limburgse vlaai als bodem pakken we om tien uur onze bepakte fietsen en zetten we koers richting Duitsland. Na nog geen kilometer zijn we voor ons gevoel al echt op avontuur, want in Valkenburg verlaten we direct de verharde weg en rijden we via gravelpaden langs Kasteel Schaloen de Limburgse heuvels in. Vandaag staat ruim negentig kilometer met 1500 hoogtemeters op het programma, waarbij we grote wegen links laten liggen en via het Aachener Wald en Monschau naar Hellenthal rijden. Hoewel Zuid-Limburg voor veel fietsers niet bepaald onontgonnen gebied is, verrast de route richting de grens. Via gravel-
paden, kleine asfaltweggetjes en stukjes mountainbikeroute kronkelen we zo’n 25 kilometer door het Heuvelland. Soms herkennen we een weg of uitzicht van klassieke rondjes op de racefiets, maar het gros van de tijd voelt het alsof we op onbekend terrein rijden. Zelfs de Vaalserberg beklimmen we via een ons onbekend gravelpad dat precies over de Nederlands-Belgische grens loopt.
Boven aangekomen leidt de weg verder over een andere grens. Deze keer de Duits-Belgische. Via een onverhard pad rijden we zuidwaarts het Aachener Wald in. Mountainbikers kennen dit gebied misschien van de vele prachtige (en helaas illegale) trails die er liggen, maar voor veel fietsers begint hier écht het onbekende terrein. De heuvels hier zijn begroeid met dichte naaldbossen en zijn ongeveer 350 meter hoog, waardoor je het gevoel hebt veel verder van huis te zijn dan daadwerkelijk het geval is. Dankzij de laagstaande herfstzon en de hoge temperaturen is het bos prachtig groen en heerlijk licht, dus we hebben direct een echt vakantiegevoel te pakken.
Na tien kilometer wordt het gevoel in de middle of nowhere te zijn kort onderbroken bij de oversteek van de E40, maar direct daarna rijden we de Hoge Venen in en beginnen de Ardennen al! Klimmen dus, want de komende dertig kilometer rijden we richting het hoogste deel van België. Het betekent dat we zo’n 400 hoogtemeters te overbruggen hebben en hoewel het zelden heel steil is, zakt het tempo hierdoor. Pas op de Duitse grens krijgen de benen weer rust en volgt een afdaling van een kleine vijf kilometer, die eindigt in het pittoreske Monschau.
Lunchtijd in Duitsland, dat kan maar één ding betekenen: Currywurst mit Pommes! Het bier laten we nog even achterwege, want na Monschau is het wederom klimmen geblazen. Deze keer slechts vijftien kilometer en 200 hoogtemeters, maar door het grillige hoogteprofiel, de bepakking, een zware lunch en de zestig kilometer die eraan voorafgaan is het enthousiasme in de groep wat minder dan eerder. We kronkelen langzaam door de Duitse Eiffel omhoog terwijl we mooie riviertjes en meren passeren. Voor het laatste deel van de route dalen we af, het Olef-dal in. Hier wanen we ons echt in het buitenland, want het is een prachtig groene, bijna alpiene vallei, die gevuld wordt door een dicht bos. Ondanks de vermoeidheid genieten we volop van de omgeving. Bovendien ruiken we de finish, want de laatste kilometers van vandaag lopen parallel aan de rivier de Olef in het dal. Zodra die breder wordt, weten we dat we bijna in Hellenthal zijn.
Op camping Wildbach treffen we een blokhutje aan met daarin een aantal tentjes en matrassen. Die staan binnen twee seconden, dus we zitten al snel aan dat biertje waar we sinds Monschau naar uitkeken. Hoewel er in Hellenthal verschillende horecagelegenheden zitten, besluiten wij lekker bij het camping-restaurant te gaan eten. In het zomerseizoen schijnt de pizza niet te versmaden te zijn, maar helaas zijn wij daarvoor te laat. Het wordt dus een voedzame en smakelijke curry; misschien sowieso een verstandiger keuze. Een lange avond wordt het niet, want na het toetje houdt iedereen het voor gezien en zoeken we de warmte van onze tentjes op.
DAG TWEE
De volgende dag staat de wekker vroeg, maar zijn we nog eerder wakker. Het is in de nacht flink afgekoeld, dus warm ingepakt breken we de tenten op – wat overigens significant lastiger is dan het opzetten – en pakken we de tassen weer in. Rond negen uur melden we ons bij Bäckerei Jenniches in Hellenthal, waar we groot inslaan. Daarna stappen we op de fiets voor de terugweg, die ongeveer 95 kilometer lang is. Met slechts 1100 hoogtemeters valt het klimmen relatief mee: het zijn er 400 minder dan gisteren. Niet verwonderlijk als je terugrijdt naar de Lage Landen.
Voor de terugweg rijden we vanaf de camping aan de andere kant het Olef-dal in, waardoor je niet het gevoel hebt rechtsomkeer te maken. Dat dat wel degelijk het geval is merken we pas als we het dal weer uit fietsen, want na lang discussiëren blijkt zowaar dat we de klim van vandaag gisteren zijn afgedaald. Omhoog rijdend hebben we nog beter de gelegenheid om rond te kijken, en we genieten dan ook wederom van het prachtige dal. Qua historie komen we in de grensstreek eveneens aan onze trekken, want op meerdere plekken zien we de tankbarrières uit de Tweede Wereldoorlog het landschap doorkruisen.
Terug in België loopt de route iets westelijker dan de heenweg en zetten we koers naar het hart van de Hoge Venen. Je hebt hier echt het gevoel dat je in de wilde natuur bent, terwijl de wegen goed zijn.
“Zelfs de Vaalserberg beklimmen we via een ons onbekend gravelpad dat precies over de Nederlands-Belgische grens loopt.”
begaanbaar zijn. Verrassend genoeg treffen we hier zelfs voornamelijk asfaltwegen aan, dus deze regio is ook echt een aanrader voor een trip op de racefiets. Op de mountainbike is het helaas wel enigszins frustrerend om zoveel over het asfalt te rijden, terwijl er in de omgeving ook prachtige gravelstroken liggen. Een omweg over die wegen zou de route misschien wat te lang maken, maar het zou wel wat beter passen bij de naam ‘Gravel Experience’.
Na ongeveer vijftig kilometer bereiken we de Wesertalsperre, het stuwmeer dat midden op de Hoge Venen ligt. Bij het restaurant, dat prachtig uitkijkt over de stuwdam en het meer, maken we wederom een bratwurst soldaat. De ervaring van gisteren leerde dat dit geen goede basis is voor de tweede helft van de dag, maar waarom zou je leren van je fouten… Bovendien hoeven we vandaag – in tegenstelling tot gisteren – bijna alleen maar af te dalen, dus de verwachting is dat we in no-time thuis zijn. In de 25 kilometer die volgen doorkruisen we de prachtige Voerstreek. Daarvoor maken we wederom vooral gebruik van asfaltwegen en de ‘RAVeL’, het netwerk van oude spoorwegen waar nu fietspaden van gemaakt zijn. Ook hier bekruipt ons het gevoel dat het wel iets meer gravel had mogen zijn, want zowel bij de Duitse grens als op Nederlands grondgebied liggen prachtige offroad secties die we nu links laten liggen. De lengte van de route zal hier wederom een rol in spelen, maar het zal ook te maken hebben met het feit dat er in België veel privégrond ligt waar je dus officieel niet overheen mag. Wat de reden ook is, een mountainbike of gravelfiets is in ieder geval voor het grootste deel van de route van dag twee niet nodig. Pas terug in Neder land doen we weer wat gravelstroken aan. We heb ben dan nog twintig kilometer te gaan en met nog aardig wat hoogtemeters begint het gezegde ‘de laatste loodjes wegen het zwaarst’ zich te bewijzen. De route leidt ons via onbekende weggetjes precies tussen alle dorpjes door, waardoor je ook in de laat ste kilometers niet het gevoel hebt op bekend ter rein te zijn. Desalniettemin zijn we blij als we weer bij het bekende Shimano Experience Center zijn, waar we met een lekker biertje worden onthaald!
DE AFDRONK
Bij het afsluitende culinaire hoogstandje van de trip – bij de buren van het Shimano Experience Center- evalueren we met elkaar de Gravel Experience. Over één ding zijn we het eens: een volgeveerde crosscountry-mountainbike is niet de beste optie voor een bikepacktrip: het extra gewicht maakt dit echt een aanslag op vering en lagers. Daarvan is een kapotte dropper-post een stille getuige. Daarnaast heb je de vering ook echt niet nodig op gravelpaden. Hoewel het comfortabel kan zijn op de ruigere stukken en er enkele stukjes singletrack in de route zitten, is een gravelfiets altijd de beste optie. Bovendien hebben we tijdens de Gravel Experience meer dan de helft van de kilometers afgelegd op verharde wegen. Vooral op dag twee riep dat wel de vraag op of er geen puurdere gravelroutes te vinden zijn door deze prachtige omgeving. Want dat de Gravel Experience een zeldzaam mooie aaneenschakeling van gebieden doorkruist is evident: we hebben onze ogen uitgekeken en echt het gevoel gehad compleet weg te zijn. Voor ons was het de perfecte introductie tot de wereld van het bikepacken en we gaan hier dan ook zeker een vervolg aan geven. Zowel qua ervaring als qua omgeving!
Lees meer hierover of doe mee aan zo’n prachtige ervaring? Klik hier om meer te lezen.
Dit artikel “BikePacken voor beginners” komt uit Lets Ride Bikes #6 van 2023. Kijk voor meer artikelen of voor meer electrified nieuws en reviews, leesvoer en de andere magazines op Ebike magazine. Wil je altijd up-to-date blijven? Klik dan nu hier en word abonnee van Electrified magazine en volg ons op Facebook en Instagram.
