Brabantse Wal(halla)

Geïnspireerd door voorgaande Anti-route™- artikelen stuurde Don ‘Bidon’ van Noordenne ons een e-mail. Hij wilde ons wel mee op pad nemen in zijn achtertuin, de Brabantse Wal. Bij de locals staat dit gebied bekend als ‘Brabantse Walhalla’. Alleen al om de bijnaam reisden we af naar deze zuidwestelijke hoek van Nederland.

Tekst & foto’s: Michiel Rotgans

Anti-routes™ zijn niet-aangegeven trails in ons eigen land waar het mountainbiken gedoogd wordt. Hoezo stellen we geen gps-gegevens beschikbaar van deze routes? Locals hebben vaak een hoop energie en tijd gestopt in het vinden en aan elkaar linken van deze trails en hebben er geen baat bij dat mountainbikers uit alle windstreken hier komen rijden. Wanneer je de lokale etiquette niet kent of respecteert kan een gedoogbeleid omslaan in een verbod en dat proberen we te voorkomen. Eén ding kunnen we je wel verzekeren, locals vinden het altijd leuk om hun vondst te delen met medebikers dus wend je tot Google, Facebook of Strava. We hebben al een aantal aanvragen op de plank liggen, maar wil je ons een keer op sleeptouw nemen op jouw Anti-route™, mail dan naar updown@soulonline.nl

We spreken af bij restaurant De Blauwe Pauw in Ossendrecht. Het restaurant heeft een grote parkeerplaats, waar je gratis kan parkeren en je prima kan omkleden. Don heeft nog drie extra fietskameraden opgetrommeld: Koen Bakker, Marcel van Luxemburg en Peter Grutter. We springen op de fiets en rijden door de bossen richting Calfven. Enkele grappige singletracks zijn verbonden met wat bredere bospaden. Zo begin juli is het aardig stoffig. We slalommen dan ook tussen de mulle stukken door. De singletrails daarentegen liggen verscholen tussen de bomen en zijn nog uitstekend te rijden. We komen bij een zandafgraving en droppen na elkaar in op een steile, zanderige helling. Twee van de vijf rijders gaan OTB (lees: over the bars) maar ze komen gelukkig zacht terecht. Verderop weet Don nog een mini-bergrug met tien meter drop aan beide kanten, erg gaaf.

Het tweede deel van de route gaat over de Stoppelbergen. Neem het gedeelte ‘bergen’ niet te letterlijk, maar het gaat zeker op en neer. Tof is dat de lokale toertochtorganisatie allemaal kombochten heeft gegraven zodat het rijden hier superflowy is. Zonder die kombochten was het een suf ritje over de heide geworden en nu is het een speeltuin. Overigens hebben we ons inmiddels in België gewaagd. Jaja, dit is een Anti-route™ die over de landsgrens gaat.

We rijden langs het kasteel Ravenshof Nederland in richting de Kalmthoutse Heide. Het landschap hier heeft iets van een natuurpark in Afrika. Zo ongelofelijk mooi dat je je haast niet kan voorstellen dat je in Nederland bent. Het beeld van Afrika wordt mede geschetst door de zanderige paden die resulteren in aardig wat geploeter. Desondanks leuk om dit even mee te pakken.

Over de weg rijden we weer terug naar De Blauwe Pauw en zo is de cirkel rond. Conclusie? De Brabantse Wal laat zich qua rijstijl vergelijken met het Noord-Hollands Duinreservaat, maar dan zonder de aldaar gehanteerde tijdslimiet (verbod na half elf ‘s ochtends). Toffe singletracks worden aan elkaar gekoppeld via zanderige doubletracks door een on-Nederlands langschap. Niet supertechnisch, niet al te veel hoogteverschil, maar wel ideaal om kilometers te vreten op je crosscountryfiets!