Epic Travel – MTB Verbier

Als je even een paar minuten door je Instagram-timeline scrolt kom je iedere keer weer nieuwe ‘epic shots’ tegen van plekken waar jij ook wil biken. Van Enduro World Series-stages tot zomerse beelden vanuit Nieuw-Zeeland en Australië. Dat brengt de heren van Trail-Addicts altijd tot ideeën voor een nieuwe epic travel. Maar tóch blijven zij, Rik, Nico en Bram, ieder jaar terugkeren naar Verbier (Zwitserland). En daar is een reden voor.

Jaarlijks plannen we met Trail-Addicts een ‘season-ender’ trip naar MTBverbier voor een epic travel. Met het hele huis gevuld zijn we met ongeveer vijftien gasten onder het motto Eat. Sleep. Bike. Repeat. In de vallei van Bagnes op zo’n 800 meter hoogte vind je het luxe chalet van Erik en Jess. Aan de ene zijde van het chalet heb je uitzicht op het skidorp Verbier (op ongeveer 1.500 meter hoogte) en aan de andere zijde heb je vrij uitzicht op de rest van de vallei en de eeuwig besneeuwde toppen die daarachter liggen.

De vrijheid in en rondom het chalet is alleen al een reden om hier te biken. Leg na een fietsdag rustig je fiets in het gras, sluit je aan bij het kampvuurtje dat al is opgestookt en blijf gerust de hele avond met je kniebeschermers op je enkels zitten. Totdat je het zelf tijd vindt om de stof- of modderlaag van je af te douchen (er is zelfs een was-service). Iedereen hier komt voor het biken én de relaxte vibe, dus je voelt je nooit verplicht om je bezwete shirt even te wisselen omdat de andere gasten wel fris gedoucht en gestreken zijn.

VERBIER VALLEY
De epic travel Verbier ligt in het zuidwesten van Zwitserland. Wanneer je bovenop de hoogste toppen in dit gebied staat, zie je de Mont Blanc boven de andere besneeuwde reuzen uitsteken. En ook een trip naar Zermatt – met de iconische Matterhorn – is mogelijk als dagtrip vanuit hier. Wij besluiten gewoon Eriks plan te volgen gedurende onze vier bikedagen. En we weten dat je niet ver hoeft te reizen, want alleen al Verbier heeft dik 100 kilometer aan enkele van de mooiste natural trails.

Met een grote groep bikers rollen we via de lokale pumptrack door de vallei, het is 2,5 kilometer naar het liftstation van Le Châble. Tot en met augustus kun je vanuit hier de lift naar Verbier pakken, maar op deze doordeweekse dag in het naseizoen draait de lift alleen in het weekend. Gelukkig kunnen we met de bus omhoog, met biketrailer. Wel slim om die te reserveren, want met onze groep staat de hele trailer al vol. Dertien haarspeldbochten verder zijn we in Verbier en vanuit daar pakken we de lift de berg op. Diezelfde bus hoeven we natuurlijk niet naar beneden te pakken! De vetste trails komen pal bij het chalet van MTB verbier uit. Dus je kunt afdalen van 2.500 meter naar 800 meter! Dit noem je nou een epic travel!

“DUS JE KUNT AFDALEN VAN 2.500 METER NAAR 800 METER!”

VAN RUIG NAAR FLOWY
De mede-bikers die hier al een paar dagen eerder dan wij waren gearriveerd hebben natuurlijk niet stilgezeten. Ze vertellen ons dat het ‘s ochtends ijskoud kan zijn. Niet gek in oktober. Dus de eerste dag staan we veel te warm gekleed boven. Dat donsjackje kan meteen weer uit. De eerste trail die we hebben uitgekozen is er direct een met heel technische passages. En het is blijkbaar ook een populaire wandelroute. Maar overal wordt vriendelijk gegroet en Erik spreekt met wat hikers in vloeiend Frans. De ogen rollen uit hun kassen als hij deelt welke trails wij gaan rijden.

Vanaf de bikepark-lift kun je nog een tweede etappe verder omhoog. Die lift naar Fontanet draait nu niet, maar de 250 hoogtemeters trappen we zelf wel even. Het uitzicht hier is fenomenaal, met uitzicht op een gletsjer en de Rôdze-trail. Wij duiken de andere kant eraf, op naar Cabane du Mont Fort. De weg ernaartoe vergt wat trial-skills. Over grote rotsblokken en rotsplaten waar je met te weinig flow direct tot stilstand komt tegen een opstaande steen. Maar ook: waar je met de juiste flow en balance-skills jezelf als Ludo May waant. Voor wie hem niet kent: Ludo is een Verbier-local en werkelijk geen enkele technische klim of afdaling is hem te gek.

In quarantainetijd deelde hij video’s waar hij achterwaarts zittend op zijn stuur de trap van zijn huis op rijdt. Goed, terug naar de trail. Dit is er namelijk een die bij het chalet eindigt, en hij heet Comfort Zone. Maar don’t be fooled: de weg naar beneden is lang en gaat van ruig naar flowy. Lang genoeg om beneden je armen even goed uit te wapperen en je vingers te strekken. Gelukkig is de finish bij het chalet, dus je hoeft niets anders te doen dan een (herstel) biertje aan te pakken. Tot de kok, Lee, ons naar binnen wenkt voor een vorstelijk driegangendiner.

“WANNEER JE BOVENOP DE HOOGSTE TOPPEN IN DIT GEBIED STAAT, ZIE JE DE MONT BLANC BOVEN DE ANDERE BESNEEUWDE REUZEN UITSTEKEN.”

BESNEEUWDE TRAIL
De volgende dag weten we dat we iets eerder moeten vertrekken voor de vetste foto’s. Dit keer brengt Jess ons omhoog in de VW Transporter met bikerack. En we treffen een oude bekende als gids vandaag. Jarno “The Blast” Hoogland woont sinds dit jaar ook in Verbier (we geven hem geen ongelijk!) en hij werkt regelmatig als gids voor MTBverbier. Op het programma staat Col de Mille. Als de shuttleservice naar boven brengt zien we de bomen letterlijk van kleur verschieten. Hoe hoger we komen hoe geler en dieper oranje de loofbomen en lariksen worden. Op het bergmeertje waar Jess ons afzet ligt al een laagje ijs. Leuke speelplek voor het zoontje van Erik en Jess, die hier als echte bergbewoner opgroeit. Wij gaan hoger op de berg “spelen”. Na een mooie traverse tussen de

gekleurde struikbegroeiing, is het nog een stevige klim naar de Col. Jarno maakt ons blij met een dooie mus: ‘Jammer dat de berghut niet open is, want daar hebben ze de lekkerste perentaartjes.’ We komen steeds dichterbij de bergkam die met een klein beetje sneeuw is besprenkeld, als poedersuiker over een oliebol. Het laatste deel naar de top is een hike-a-bike van een goed kwartier, over een besneeuwde trail in de schaduw. Eenmaal op de top kunnen de windjacks aan. Hier waait een frisse wind, maar we zitten wel heerlijk in de zon met uitzicht op de piek van de Mont Blanc in de verte.

De trail die volgt heeft écht alles in zich. Als we alléén deze trail zouden rijden en daarna rechtstreeks naar huis zouden gaan, dan waren we al honderd procent tevreden. Alles zit in deze bijna 1.500 hoogtemeters afdalen: de hike-a-bike, een toffe ridgeline met verre uitzichten, lekkere flowy secties, steile switchbacks, ruige rotspassages, spannende worteltapijten en high speed stukken. Én ook deze komt in de voortuin van het chalet van MTBverbier uit. High fives all over the place. Zoiets smaakt natuurlijk altijd naar meer! Terwijl iedereen zich weer nestelt rondom het kampvuur met een drankje uit de ‘honesty bar’, pakken wij, fotograaf Gijs en Bram, het plan op om er nog een trailtje aan vast te knopen. Gewoon als toetje. Erik tekent snel een route voor ons uit. En gewapend daarmee op zak, pakken we nog precies op tijd de bus omhoog naar Verbier. Een colaatje en energiereep onderweg blijken wel een goed idee.

Het energieniveau is toch iets minder hoog dan aanvankelijk optimistisch ingeschat. Wanneer we de start van de trail weten te vinden zien we de zon langzaamaan achter de berg verdwijnen. Full focus rijden we met z’n tweeën een waanzinnige trail naar beneden, waarvan we gelukkig een paar delen nog herkennen van eerder. Dus we hoeven niet meer op onze telefoons te kijken hoe de route loopt. In donkere schemer sluiten we weer aan om het kampvuur, dat we vanuit de verte al zagen opgloeien. Iedereen is nog steeds even stoked. En voordat we binnen weer getrakteerd worden op een fantastische maaltijd, zorgt medewerker Ju voor heerlijke verse pizza’s uit de steenoven op het terras. Verser en lekkerder dan dit kan bijna niet. Wat een geluk voor ons dat ze Italiaanse roots heeft. En dat, gewoon als tussendoortje.

SWITCHBACKS
Waar we de afgelopen dagen in gesplitste groepjes (per niveau) op een epic travel gingen, willen we deze zaterdag graag met z’n allen rijden. In een langgerekt lint vliegen we achter elkaar over de eerste drop. De beruchte Vertigo-trail is niet voor iedereen even gemakkelijk. Het aantal switchbacks is ontelbaar. Voor ons, Trail-Addicts, precies de juiste training. Want switchbacks rijden is een skill die we eigenlijk alleen in het buitenland kunnen trainen. Elkaar filmen en coachen op houding en lijnkeuze van je voorwiel werkt ontzettend goed. Eén krappe switchback dwingt zelfs respect af door een achterbrug van een fiets

te slopen. De harde zijdelingse impact op een boom doet het frame breken. En er is maar één weg verder, en dat is naar beneden. Wat een fantastische zwarte trail is dit! Hadden we al gezegd dat óók deze op steenworp afstand van het chalet eindigt? Hier pakken we koffie en lunch mooi mee alvorens we de laatste trails van de dag gezamenlijk shredden.

Dit is tevens de laatste volle dag en avond. Bij het avondeten delen Erik en Jess trots wat een gaaf seizoen ze met iedereen hebben gehad. Ze zijn zichtbaar blij dat ze zo veel gasten hebben mogen ontvangen en iedereen hebben kunnen laten zien in wat voor een prachtgebied ze wonen. Dit mountainbikekoppel snapt het helemaal: je komt hier niet alleen voor de epic travel, maar ook voor de mooie accommodatie, het heerlijke eten, de fijne vibe en hun gastvrijheid. Met wat schnapps om te proosten bedenken we opeens dat Red Bull Rampage nu live bezig is. Dat kijken we lekker lui vanaf de bank. Normaal gesproken zou je iedere dag video’s checken van de trailbuilders, test-runs en de finaledag, nu ontschiet het je bijna dat dit evenement bezig is. Zo ontzettend waan je je op vakantie, al is het een korte biketrip van een paar dagen.

De ochtend van het afscheid is voor ons niet direct afscheid. We hebben namelijk het plan gevat om vroeg genoeg (maar wel met een fatsoenlijk ontbijt) naar de mooie ridgeline van Pierre Avoi te rijden voor foto’s. Rijden is niet helemaal ‘rijden’. Want na een eenvoudige traverse en een stukje klimmen moet de fiets ook nog een tijdje in de nek op weg naar de top. In de schaduw is de grond nog hard bevroren, maar de zon doet al flink z’n best. En het is geen straf om hier op deze ochtend te genieten van het uitzicht over de Rhône-vallei richting Dents De Midi en het daarachter gelegen Portes du Soleil. De trail die via de ridgeline aan de horizon verdwijnt en het bos in dropt, die volgen we! Met een grote glimlach op ons gezicht, welke in die stand blijft totdat het écht tijd is om huiswaarts te gaan. De periode van modderige Nederlandse trails komt er weer aan, maar wij hebben herinneringen waar we nog wel tot aan de lente op kunnen teren. Tot volgend jaar!

Tekst: Bram van Boekholt – Beeld: Gijs Forkranus

Voor meer informatie over deze ‘epic routes’ ga naar: trail-addicts.com en mtbverbier.com.

Voor meer Mountainbike nieuws, Tips & Tricks, leesvoer en de laatste magazines kijk opRidersguide.nl.  Deze rubriek staat in het laatst gepubliceerde magazine: UP/DOWN #5 2021. Wil je altijd up-to-date blijven? Klik dan nu hier en word abonnee van Up/Down en volg ons op Facebook en Instagram!