Hollands Avontuur: Slapen Maakt Vakantie
Hoewel de versoepelingen steeds meer in zicht komen, bestaat de kans dat een bezoek aan het buitenland schaars zal blijven. Maar we verlangden toch zo naar het avontuur. Tijdens een wilde discussie hierover met een aantal redactieleden (lees: fanatieke mountainbikers) spraken we over de definitie van avontuur. Er restte slechts een conclusie: avontuur is voornamelijk het onbekende. Dus gingen we op zoek naar dit onbekende, gewoon in Nederland.
Opzoek naar het onbekende
En dat was best even zoeken. Sinds de groei van vaste, aangelegde mountainbikeroutes zijn er op een aantal gebieden na maar weinig trails die je legaal mag rijden. En die daarbij geen voorgekauwde route zijn. Want hoe goed en spectaculair de Nederlandse vaste routes ook zijn, met een plattegrond, online reviews over de hoeveelheid plassen die vandaag op de route liggen en elke honderd meter een richtingaanwijzer, kun je mountainbiken niet echt avontuurlijk noemen. Althans, volgens onze eerder gestelde hang naar het (voor ons) onbekende.
Routes aan elkaar koppelen is in het verleden al een goede remedie gebleken om de vaste rondjes iets spannender te maken. In elk geval iets onbekender. Door de (soms) onoverkomelijke lange stukken over karrenpaden zijn we in het verleden gezwicht voor het rijden op gravelbikes. Deze rollen nu eenmaal sneller rollen over dit soort paden. Echter met een grote maar… want gravelbiken is nu eenmaal niet hetzelfde als mountainbiken. Het speelse rijden werkt goed op mountainbikes, ga je voor het snelle dan verkies je waarschijnlijk een gravelbike.
Na veel gepuzzel kwamen we op een route uit van Arnhem naar Hilversum. Ongeveer 120 kilometer en grotendeels bestaande uit natuurgebied met zowel heide als bos. Qua route probeerden we waar mogelijk de tofste parcoursen mee te pakken. Tijdens deze voorbereiding stak nog een ander idee de kop op: we moesten ergens overnachten. Niet thuis slapen betekende nog meer avontuur, want dat impliceerde weer dat we spullen mee moesten nemen om te slapen. Een matje, slaapzak, tent. En wat zouden we met eten doen? Gasflessen mee, pannen en potten?
Het nieuwe toverwoord
Bikepacken werd het toverwoord, maar dan wel op zijn Up/Downs. We gaan niet voor het lichtste gewicht. Ook gaan we niet voor de snelste fietsen, maar voor de meeste lol en lekkerste trails. We splitsen de route in twee, waarbij Leersum als halverwege wordt gezien. Daar vinden we ook een boshut die we kunnen huren. Zo hebben we de keuze om buiten te slapen als het weer het toelaat en bij regen kunnen we lekker naar binnen. Ook niet onbelangrijk, het is hier toegestaan een fikkie te stoken, waarop we ons avondmaal kunnen bereiden.
Nu begint de tweede fase van ons avontuur, de voorbereiding. Met nog drie weken te gaan hebben we tijd genoeg om na te denken wat we allemaal mee moeten nemen. Als redactie hebben we zelfs de keus er een bepaalde bike voor in te zetten. Maar denk ook aan tassen, bandenkeus, gps et cetera. Dit is een heerlijk proces om je in te verliezen. Over werkelijk elk vraagstuk hebben mensen al nagedacht, er zijn dan ook tal van oplossingen. Voor je het weet lees je blogs van avonturiers die dik 4000 kilometer door de wildernis hebben gereden. Ruw worden we af en toe uit dit gedagdroom wakker geschud: we rijden van Arnhem naar Hilversum. Laten we het niet meer maken dan het is.
De perfecte compagnon
We besluiten bij de fiets te beginnen, waar moet deze aan voldoen? We beseffen dat dit voor ons een luxe. Veel mensen fietsen namelijk simpelweg fietsen met de fiets die ze hebben. Na wat onderzoek komen we uit bij een hardtail met een royale frame-driehoek en voorvering. De reden is dat een fullsuspension-bike ruimte in de voorste driehoek opsnoept vanwege de ophanging. Deze ruimte willen we goed benutten door er een paar bidons en een frametas in te hangen.
Hoe ruimer deze driehoek, hoe meer bidons en/of hoe groter de frametas kan zijn en hoe meer spullen we daarin kunnen opbergen. Dit is misschien wel de fijnste plek voor je spullen, aangezien deze niet uitsteken en op het gewicht na het rijgedrag het minste beïnvloeden. De voorvering heeft geen andere reden dan comfort en tractie. We kiezen uiteindelijk voor de Canyon Exceed, die door zijn extreem grote driehoek veel ruimte biedt.
Bagage
Nu we weten waarop we gaan rijden komt stap twee, de tassen. Er zijn vandaag de dag enorm veel aanbieders van bikepacktassen, elk met hun eigen visie, voor- en nadelen. Gezien de variabele weersomstandigheden gaan wij vooral voor een waterdichte tas: slapen in een doorweekte slaapzak zien we niet zitten. Hiervoor komen we uit bij de update-versies van Ortlieb, een merk dat bij ons synoniem staat voor waterdichtheid. We kiezen voor een frametas die aan de bovenbuis komt te hangen, een zadeltas en een stuurtas. Voor telefoon en snacks kopen we ook nog een klein tasje, dat bovenop de stuurbuis gemonteerd wordt.
Inventarisatie
Dit is een reuzenstap, door het monteren van de tassen weten we hoeveel ruimte voor bagage we hebben. Je zou er ook voor kunnen kiezen om een rugtas te dragen. Wij kiezen hier echter bewust niet voor, omdat het zo veel bewegingsvrijheid tijdens het rijden geeft. We beginnen bij hetgeen de meeste aandacht vraagt, het slapen. Aangezien wij ervoor kiezen in de buitenlucht te overnachten, hebben we in elk geval een matje, slaapzak en iets tegen de regen nodig. Met de beperkte ruimte merken we al snel dat een slaapzak van twintig euro van de Decathlon niet gaat werken. Deze zijn veel te groot en te zwaar. Hetzelfde geldt voor een matje.
Gezien onze buitensport-aspiraties besluiten we het goed aan te pakken en te investeren in een knappe slaapzak en mat van Sea to Summit, een bewezen outdoormerk, waar we slagen voor een klein opvouwbare slaapzak en dito matje. Het merk meldt dat de slaapzak ons warm moet houden tot vijf graden Celsius. Daarom kopen we er ook nog een thermoliner bij, die ons een buffer van nog eens vijf graden extra biedt. Qua beschutting kun je kiezen voor een klein tentje of een bivakzak, waarbij wij voor het laatste gaan, vanwege het kleine formaat.
Genoemde items passen precies in de stuurtas, waarmee deze gevuld is. De zadeltas is zeer royaal, die gebruiken we voor onze kleding. De vooruitzichten zijn voornamelijk regenachtig. Er gaat dus sowieso een regenjack mee. Ook is er ruimte vrij voor een paar droge sokken en thermobroek voor na het fietsen en bij het kampvuur. Ook niet te missen is een puffer, een klein opvouwbaar donsjack dat goed warmte biedt in de avond. Mocht het tijdens het slapen toch te koud blijken, dan kunnen we deze ook als extra laag aan in de slaapzak. Verder nog een tandenborstel en pasta: de echte cracks breken de tandenborstel in twee om zo een mini-exemplaar mee te kunnen nemen. Voor onze enkelvoudige overnachting laten we deze lekker heel.
De laatste spullen
We hebben nog ruimte genoeg over en kiezen voor een extra droog thermoshirt om het op te vullen. Tweede tas ook gevuld! De derde tas, de frametas, is smal en hangt boven de twee bidons. Hierin komt alles wat we nog missen, een dun windjack, portemonnee, boterhammen, reepjes, een tooltje et cetera. Hoewel best royaal qua ruimte zit ook deze snel vol. Nu merken we eigenlijk al dat het prettig is om lichtgewicht en compacte spullen mee te nemen.
Leuk om te merken op dit moment is dat we duidelijk iets nieuws gaan doen. Hoewel de route prima in een dag is te rijden en je helemaal geen slaapspullen mee zou hoeven nemen. Geeft dit juist wel een extra dimensie. Het roept allerlei vragen op en je krijgt een reden om vernuftige gadgets te kopen. Het laatste waar we nog aandacht aan besteden is de gps. We kiezen voor de Wahoo Elemnt Roam als navigatie-instrument, omdat deze een mooie batterijduur van zeventien uur heeft en tijdens het rijden op te laden is. We pakken tevens een extra batterypack mee, ook fijn voor de iPhone. Een proefritje rond het huis om te checken of alles vastzit en we zijn klaar.
Dicht bij vakantie
De dag van onze tocht ziet het er op Buienradar dreigend uit. Op de dag zelf lijkt het nog te doen. Echter staan er voor de nacht en volgende dag niets dan buien op het programma. Fijn dat we aan die tassen hebben gedacht, de focus op waterdicht blijkt goed gekozen. Onze dag start met een ritje naar het centraal station, waar we een kaartje voor ons en onze bike kopen. We ontmoeten de anderen op station Driebergen-Zeist en zullen vanuit daar samen verder treinen naar het startpunt van onze route: Arnhem.
Niet veel later zitten er in de trein vier mountainbikers met mondkapjes en met uitgedoste fietsen. Hoewel het niet is te zien, is de goede sfeer voelbaar en grijnst iedereen. We hebben zin in iets nieuws, ons eigen mini-avontuur! In de trein kijken we met een schuin oog naar elkaars opbouw van tassen. Leuk om te zien hoe iedereen hier een eigen draai aan heeft gegeven. Na een jaar COVID-19 komt dit wel heel dicht bij vakantie.
Nostalgisch gevoel
We stappen uit op station Arnhem en nadat de gps’en piepen om aan te geven dat ze er klaar voor zijn, gaan we op pad. Even krijgen we een flashback naar een fietsvakantie met onze ouders, wat we klaarblijkelijk allemaal als kind hebben meegemaakt. We trappen over de heuvels van de stad en voelen ons verheven, wij gaan op pad. Als snel verruilen we het asfalt voor bospaden en we kunnen een beetje voelen hoe het nu rijdt met al die bagage. De eerste indruk, het voelt een beetje als een diesel: wat zwaarder, wat moeilijker op gang te krijgen, maar wel stabiel.
Wanneer we de eerste route in duiken gaan de remmen direct los en trappen we om het hardst achter elkaar aan. Niet alleen om los te gaan, maar ook zijn we nieuwsgierig hoe goed we nog kunnen biken met alle bagage. Dit blijk voornamelijk wennen, met name de zware stuurtas drukt op het voorwiel, wat maakt dat je in de afdaling of op snellere stukken iets meer naar achteren wil hangen. De zadeltas, waarvan we verwacht hadden dat die als een hondenstaart van links naar recht zou gaan zwiepen, volgt eigenlijk prima en blijft goed op zijn plek zitten.
Wanneer we stoppen voor wat foto’s in kort op elkaar volgende bochten pushen Michiel en Chase elkaar om het hardste door de bochten, wat met de zware bagage af en toe leidt tot mooie drifts. Verderop verlaten we de route en pakken we stukken bosweg als verbinding, die ons voert langs mooie heidevelden. Hoewel dit qua mountainbiken relatief saai is, blijkt het wel avontuurlijk en de afwisseling is welkom. Ook het idee ‘ergens’ naartoe te fietsen is iets wat we een beetje vergeten zijn door alle perfecte rondjes van ‘auto parkeren, fiets eruit, rondje fietsen, fiets inladen, naar huis’.
Harry Slinger
We weten de route, maar niet wat we zullen tegenkomen. Op de trails jagen we achter elkaar aan, op de bospaden rijden we langzamer, twee aan twee, en hebben zowaar goede gesprekken. Zo vervolgt de dag zich gestaag met hier en daar een regenbui, maar over het algemeen is het droog. Het fotograferen neemt wat meer tijd in beslag dan verwacht en voor we het weten is het al 19.00 uur, met nog twee uur te gaan tot Leersum. We besluiten op een terras een pizza te bestellen, iets wat ten tijde van dit avontuur sinds twee dagen weer mag. Ietwat koud buiten, maar genietend van ‘dat-het-weer-mag’ eten we iets te veel pizza en we sluiten af met een koffietje.
Hoewel onze buiken overvol zitten, zit de pit er goed in, wat mooi aansluit bij de vaste route tussen Amerongen en Leersum. Iedereen lijkt gewend te zijn aan de extra bagage, het lagere zwaartepunt wat dit met zich meebrengt zorgt er ook voor dat we met maximale snelheid rijden, waarbij ook diverse sprongen in de Harry Slinger niet worden geschuwd. Na een korte controle of alle tassen nog op hun plek zitten sturen we van de route af naar onze slaapplek nabij Leersum.
Mistroostig
Hier hebben we dus een hut geboekt, maar we kunnen ook buiten slapen. De toenemende wind en het gedonder geven een voorbode van het weer en een deel besluit de nacht lekker in de hut door te brengen, terwijl de andere helft onder een buitentent kampement maakt. We trekken wat extra kleding aan en de buffs verschuiven van nek naar hoofd. Gezamenlijk stoken we de vuurplaats flink op en we weten zelfs nog wat koude speciaalbiertjes te regelen. Een gietijzeren pan op het vuur wordt gevuld met een groentestoof en terwijl de klok 23.00 uur aangeeft genieten we met een koud biertje en een warme hap bij het vuur. Net echt, en dat gewoon op een maandagavond. Terwijl de eerste druppels zich melden kruipen we ieder onze slaapplaats in, klaar voor een welverdiende nacht.
’s Ochtends nemen we de tijd voor een royaal ontbijtje en een beetje mistroostig kijken we naar buiten. Het regent, en goed ook. De verleiding om deze dag af te kappen en lekker naar een warm huis te gaan is groot, toch besluiten we door te zetten en onze tocht te vervolgen. Eenmaal warm valt het toch allemaal wel weer mee. De tassen spelen een dubbelrol, ze fungeren tevens als spatbord, waardoor we geen last hebben van opspattend water. Om het maar een beetje positief te houden. In de bossen zelf valt het allemaal mee.
Een zwaktebod?
De verbindingsstukken die door weliswaar prachtige natuur lopen worden wat minder aantrekkelijk, de open velden zorgen dat de regen ons maximaal kan raken en de betrekkelijk harde wind krijgt goed grip op onze bepakte fietsen. Onze avontuurlijke spirit begint plaats te maken voor een stukje gevoel van ontbering en onder het motto ‘opgezocht afzien is ook genieten’ kachelen we lekker door. We stoppen bij Hoge Vuursche voor een bak koffie die we onder een klapperend tentdoek op de tocht nuttigen.
Terwijl de regen steeds toeneemt valt de groep toch uiteen en besluit een deel de snelste weg naar Hilversum te kiezen, zeven kilometer asfalt in plaats van tien over de trails. Een zwaktebod? Misschien, maar het doel was vooral een leuke trip rijden, en dat is voor negentig procent ook gelukt. Buffelen en doorzetten heeft zijn tijd en plek, dat was voor een aantal van ons deze laatste uren niet meer het geval.
Niet veel later zitten we dan ook in de trein richting huis met een kop warme thee, een roze koek en een grijns op het gezicht. 36 uur geleden zaten we nog in de trein aan het begin van ons avontuur, nu al voelt het als een vakantie. Terwijl ik naar buiten tuur ontvang ik het eerste WhatsAppberichtje al: ‘Dat was zooo vet, wanneer gaan we weer?’
Zelf op pad?
Hieronder vind je een handige lijst met zaken waar je aan kunt denken. Wij hebben gemerkt dat je het met spullen zo gek kunt maken als je zelf wilt. Echter hebben we tevens gemerkt dat kwalitatieve spullen de beleving prettiger maken, niets zo vervelend als tassen die steeds losgaan of een matje dat langzaam leegloopt. Verwacht je een trip als deze vaker te gaan doen koop dan de beste spullen die passen binnen je budget.
Hier vind je de spullen die wij gekozen hebben, inclusief een review over onze bevindingen.
Voor meer Mountainbike nieuws, Tips & Tricks, leesvoer en de laatste magazines kijk opRidersguide.nl. Wil je altijd up-to-date blijven? Klik dan nu hier en word abonnee van Up/Down en volg ons op Facebook en Instagram!
