Lanzarote – Fietsen op de vulkaan
Koffie. Ons appartement is uitgerust met een percolator, dat begint al goed. Terwijl de koffie op het fornuis pruttelt maken wij ons klaar voor een lange rit. Het doel is om Mirador del Rio te bereiken, het uitzichtpunt op het noordpunt van Lanzarote. Na een goed ontbijt, op het terras in de zon, is het tijd om op de fiets te stappen. Half slaperig rijden we de weg op, waar we direct bij de les zijn. Het mag dan wel zonnig en warm zijn, het waait flink hard op dit eiland en vandaag is geen uitzondering.
Tekst & Foto’s: Rozanne slik
Ons vertrekpunt is Playa Blanca, op het zuidelijke punt van het eiland. Deze locatie hebben we gekozen omdat er een paar zandstranden zijn, er goed weer voorspeld werd en omdat we een appartement voor een goede prijs konden huren. Zo simpel kan kiezen soms zijn. De eerste kilometers het dorp uit lopen parallel aan een grotere weg. Het is maar goed dat dit de warming-up is; de omgeving is weinig inspirerend en pas na ongeveer een half uur à drie kwartier komen we bij de eerste splitsing. El Golfo laten we links liggen, eergisteren zijn we er al langs gereden. Op de weg naar de kustplaats lijkt het asfalt versmolten te zijn met de lavastenen ernaast, af en toe onderbroken door de oceaan. Helder blauw water spat net niet het wegdek op en steekt fel af tegen de zwarte achtergrond. Een prachtig gezicht, maar via deze weg zal de rit van vandaag te lang worden.
BODEGAS
Fietsend richting La Geria, het wijngebied van het eiland, verandert het landschap. Voor ons verschijnen heuvels met daarop een patroon dat nog het meeste aan dat van een golfbal doet denken. Zwart gesteente met kleine kuilen vormen het decor van dit beschermde natuurgebied. In het midden van de kuil groeien de druivenranken, die door de kuil plus een halve cirkel van grotere lavastenen worden beschermd tegen de wind. De kuilen zijn gevuld met ‘picon’, kleine zwarte lavasteentjes die vocht goed vast kunnen houden. ’s Nachts absorberen de steentjes vocht uit de lucht, waar de druiven overdag van profiteren. Even verderop staan zogenaamde Bodegas, de wijnhuizen van het eiland. Hoe vaker we er langs rijden, hoe nieuwsgieriger we worden. Na anderhalf uur bereiken we Puerto del Carmen, een grotere plaats waar we aansluiten bij andere wielrenners.
HAARSPELDBOCHTEN
In de groep kunnen we schuilen voor de wind en een beetje bijkomen. Het glooiende vulkaanlandschap kent niet veel heel steile klimmen, maar geleidelijke hellingen die je benen zwaar doen aanvoelen. Soms heb je het gevoel dat beide banden lek zijn, maar loopt in werkelijkheid het asfalt gewoon zwaar, of je hebt tegenwind. Onderweg komen we verschillende bordjes tegen met daarop de aankondiging ‘Mirador’, met daar onder een icoon van een fototoestel. Dit is een aankondiging voor uitzichtpunten op het eiland die het bezoeken waard zijn. Richting Teguise zien we de heuvel van Mirador del Rio opdoemen. Dat belooft een flinke klim te worden. Het eerste stuk loopt nog mooi geleidelijk, maar het wordt al snel steiler. In het noorden van het eiland zijn enkele wegen te vinden met haarspeldbochten. Aan de rechterkant kijk je soms uit over de oceaan, al kunnen we er vandaag amper van genieten. Er lijkt geen einde aan de klim te komen en het tempo zit er flink in.
MIRADOR DEL RIO
In het plaatsje Ye slaan we linksaf. Het beloofde uitzicht op de top kan nu niet ver meer zijn. Met de finish in zicht valt de groep uiteen. Slingerend loopt de weg omhoog, met een laag muurtje aan beide kanten van de weg. Vanaf de kant heb je prachtig uitzicht over La Graciosa, een eiland naast Lanzarote. Veel tijd om te kijken is er niet, het is koers. Een aanval volgt, mijn benen verzuren. Ik schakel nog één keer zwaarder als ik verderop auto’s zie staan, met de hoop dat het de parkeerplaats op de top is. Mijn aanval komt te vroeg, de klim gaat meedogenloos verder. Op de top verzamelen we en genieten we van het uitzicht. Er zit al vier uur op en we zijn 90 kilometer verder. Hoog tijd om na de afdaling te stoppen om de voorraden aan te vullen. In Órzola bestellen we paella en genieten we, net iets langer dan gepland, van het uitzicht over de haven.
TIMANFAYA
Ruim een uur later zetten we koers richting het zuiden. De klim heeft zijn tol geëist, maar de wind op het eiland is onverbiddelijk. We volgen de LZ-1, een weg die rustig is in het begin maar steeds drukker wordt. Om de vaart erin te houden beginnen we te draaien. Al snel komen we op gang en vliegen de kilometers voorbij. Vooraf hadden we het plan om, mochten de benen het nog toestaan, via het Nationaal park Timanfaya terug te rijden, maar dat plan laten we al snel varen. Eén van de dagen hiervoor zijn we wel door het park gereden. Hier is de vulkanische oorsprong van het eiland duidelijk zichtbaar. Zwarte, gestolde lava zorgt voor een ruig uiterlijk van het terrein. Afwijken van de weg is geen optie, op slechts een paar meter van het asfalt is de lava zo dichtbij de oppervlakte dat de temperatuur veel te hoog is. In het bezoekerscentrum kan je hier meer over te weten komen en worden korte bustours georganiseerd langs de vulkanischekraters. Indrukwekkend om te zien, als je een sterke maag hebt. De bus rijdt over een zeer smalle weg en aan de krassen op de bergwand te zien zal het niet de eerste keer zijn dat de zijkant wordt geraakt.
BERGAFWAARTS
Terug naar onze rit. Langs de vulkanen spotten we een rij dromedarissen die worden ingezet om mensen rond te leiden. Na zo’n zes uur op de fiets hebben we 145 kilometer op de teller staan en vallen de gesprekken stil. Iedereen trekt zich terug in eigen gedachten. Van mij mag de rit wel voorbij zijn. Groot voordeel van de heenweg, die vals plat omhoog loopt, is dat de terugweg twee keer zo snel gaat. Voor we het weten staan we weer voor het appartement, met 171 kilometer in de benen. Mocht je kortere ritten willen maken en toch het hele eiland op de fiets willen ontdekken, is het aan te raden om wat centraler op het eiland te verblijven. Opvallend is dat er ’s middags vaak wolken voor de zon hangen, waardoor de temperatuur vrij snel daalt. Naar het strand gaan kan je het beste doen in de ochtend. Dat is natuurlijk wel afhankelijk van de periode wanneer je gaat. Wij waren hier in december om de winter door te komen.
AVONTUUR
Eén van de laatste dagen besluiten we een bezoek te brengen aan de Bodega die vernoemd is naar het wijngebied, La Geria, om de wijn te proeven. Om aan de vraag van het eiland te voldoen is bijna alle geproduceerde wijn nodig, export komt daardoor nauwelijks voor. De smaak van de wijn is prima en de proeverij, net als deze week op het eiland, is geslaagd. Wat de koffie betreft, eigenlijk is het wel lekker om op een eiland te zijn waar (nog) geen hipster-koffiebar te vinden is. In plaats van via de ene Instagram-hotspot naar de andere te fietsen, is het nu een verrassing waar we uitkomen. Avontuurlijker, met de zekerheid dat we terug in het appartement ook goede koffie hebben. Uit zo’n hippe percolator. Dat dan weer wel.
VLIEGEN MET DE FIETS
eizen over de grens vergt enige voorbereiding. Natuurlijk kan je kiezen om ter plekke een fiets te huren, een andere optie is om een eigen fiets mee te nemen. Ter bescherming van de fiets kan je deze inpakken in een speciale fietskoffer of fietstas. Mocht je deze niet speciaal aan willen schaffen, dan is het aan te raden om op zoek te gaan naar een alternatief. Naast het huren van een fietskoffer of tas kan je de fiets vervoeren in een kartonnen doos. In ieder geval is het aan te raden om de fiets extra goed te beschermen, met (verwarmings) buisisolatie rond het frame en/of een laagje bubbelplastic. Beide materialen zijn verkrijgbaar bij de bouwmarkt. Daarnaast is het aan te raden om een extra rol ducttape mee te nemen in de handbagage als je reist met een kartonnen doos, zodat je alles goed dicht kan plakken na het eventueel openen van de fietsdoos op het vliegveld en eventuele gaten kan repareren. Let er op dat je tijdens het boeken van de vlucht aangeeft dat er ‘afwijkende bagage’ mee gaat, namelijk de fiets. Vaak kan je bij de fietstas extra bagage kwijt binnen de toegestane gewichtslimiet, waardoor je kan besparen op het meenemen van normale ruimbagage.
FIETSEILAND
De wegen van Lanzarote hebben een goed wegdek en ernaast staan bordjes om te waarschuwen voor fietsers. Naast wielrenners vind je op het eiland veel triatleten die zich in de winter voorbereiden op het seizoen. Als je afwijkt van de grotere wegen wordt het asfalt slechter, vaak met flinke gaten in de weg. Houd er met het boeken wel rekening mee dat er niet overal langs de kust stranden te vinden zijn, mocht je daar naartoe willen.
Dit artikel komt uit Wielrenblad #1 van 2018 . Op de hoogte blijven van al het wielernieuws? Abonneer je dan snel op Wielrenblad en volg ons op Facebook en Instagram!
