Twee dagen maximaal Leogang
Het is kwart over zes zaterdagochtend als we Emiel, vergezeld door een riante bus met fietsentrailer, breed lachend aantreffen op de oprijlaan van Hotel Rupertus in Leogang. Ondanks het vroege tijdstip wordt die brede lach op een zelfde wijze beantwoord door ons vierkoppige gezelschap. Er staat namelijk een prachtige selectie aan natuurlijke trails op het programma!
De perfecte mix
Het hotel heeft een lekker ontbijt voor ons klaargezet, dat we soldaat maken in de bus naar Saalfelden. Eenmaal in Saalfelden begint onze klim naar zo’n 1800 meter, om vanaf daar de natuurlijke trails in het gebied tussen deze plaats en Maria-Alm te rijden.
Even twee dagen terug in de tijd. We komen aan in Leogang, dat natuurlijk vooral bekend is als wintersportoord. Echter, ook voor mountainbikers is het al sinds jaar en dag een topbestemming. Het Epic Bikepark Leogang viert dit jaar haar twintigste verjaardag en heeft, dankzij haar naam en de downhill-worldcups die ze organiseert, op mountainbikegebied een reputatie waar te maken hoog te houden. Die belofte komt de regio zo goed na dat de bezoekersaantallen tijdens de zomer inmiddels in de buurt komen van die van de winter. Dit beseffen de eigenaren van Hotel Rupertus ook en het heeft ze doen besluiten om zich nog meer te focussen op de op ‘gravity’ georiënteerde mountainbiker.
Hoewel je het hotel kan bestempelen als ‘klassiek Oostenrijks’ (inclusief personeel in klederdracht), heeft het ook zeer moderne elementen. Alle maaltijden zijn volledig biologisch en de kamers en gezamenlijke ruimtes zijn modern ingericht. Het hotel is al generaties lang van deze familie, en zowel de eigenares als haar moeder regelen alles geweldig.
Wegens de verlegde focus op mountainbikers heeft het hotel geïnvesteerd in een nieuwe huurvloot bestaande uit SCOR-mountainbikes (het op gravity georiënteerde submerk van BMC) en een uitgebreid pakket aan trainingen en gidsmogelijkheden. Om die reden hebben ze ook Emiel ingehuurd, onze Nederlandse gids die al jaren in Oostenrijk woont, en nu hard bezig is om voor het hotel het perfecte mountainbike-aanbod samen te stellen.
De perfecte opwarmer
Na de eerste kennismaking met Emiel op dag 1 en het afstellen van de fietsen, pakken we in het bikepark de lift omhoog naar de top van de ‘Steinberg-line’. Deze blauwe trail is een typische bikepark-trail, die lekkere flowy stukken bevat, maar die ook de nodige jumps en technische passages kent. Hoewel we verschillende fietsen bij ons hebben (van 130 millimeter trailbikes tot 160 millimeter enduro’s) is deze trail voor iedereen de perfecte opwarmer. Bovendien geeft de afdaling de gelegenheid om onderling de verschillen in stijl te bepalen, maar ook om Emiel een indicatie te geven van de groepssamenstelling en het type trail dat we de volgende dag zouden kunnen rijden.
Na de nodige discussies over ‘de ultieme singletrack’, jumplines en flowtrails, pakken we de lift terug naar boven. Daar aangekomen klimmen we een klein stukje, om vervolgens een ‘shared trail’ net buiten het bikepark te pakken, die ons (na een pittige klim) leidt naar de Schönleitenhütte. De omgeving die we doorkruisen is prachtig, zowel qua omgeving en uitzicht als qua kleur en begroeiing. In de groep vraagt men zich hardop af waarom je nog naar Canada zou gaan als je deze ervaring kunt hebben op 1000 kilometer van huis. Het is dan ook niet voor niets dat de plek in ons geheugen gegrift blijft en dat de fotograaf hier hoe dan ook naar terug wil.
David Attenborough
Vlakbij de Schönleitenhütte pakken we de Wurzeltrail, een vlakke trail die traverseert naar Saalbach en zijn naam eer aandoet. Hoewel de trail behoorlijk technisch is en bij iedereen zeker het Alpengevoel naar boven brengt, zijn we het erover eens dat iets meer hoogteverschil (en dus snelheid) welkom was geweest. Hoe dichter we het gebied van Saalbach naderen, hoe meer flow er in de trail komt, en hoe meer we zin krijgen in het snellere werk. Deze behoefte wordt vrijwel meteen vervuld, want voor ons ligt de Panoramatrail, die niet alleen prachtig uitzicht biedt over de gletsjers rondom de Kitzsteinhorn, maar die ook één van de beste flows van het bikepark kent.
De ondergrond is losjes, maar biedt eindeloze grip, en de kombochten en jumps volgen elkaar in hoog tempo op. Halverwege de trail bevindt zich bovendien ‘de Panorama-Alm’, een typisch Oostenrijks bergrestaurant dat je, ook midden in de zomer, het wintersportgevoel geeft. Hoewel het uitzicht en de Schnitzels onovertroffen zijn, is het aan te raden eerst de volledige Panoramatrail te rijden, en je daarna pas te laven aan het lekkers van dit restaurant. Niet alleen om te voorkomen dat je met een afterdinner-dip op de fiets zit, maar ook omdat je deze supertrail zo twee keer kunt rijden!
Na het uitstapje in Saalbach maken we ons op voor de terugweg. Een korte tussenstop voor een actieshot eindigt in een fotoshoot waar David Attenborough trots op zou zijn: de marmotten hier zijn zo tam dat ze hun hol onder de trail hebben gemaakt en dat moet natuurlijk worden vastgelegd. Als de lokale fauna is vastgelegd besluiten we niet verder naar beneden te rijden, maar pakken we een brede grindweg omhoog, die ons terugbrengt bij de eerder gepasseerde Schönleitenhütte. Het gebied dat we eerder hebben doorkruist op de heenweg, ligt er in de namiddagzon prachtig bij.
Uitzichten
We pakken het steile pad naar beneden en we zijn het er allen over eens dat dit de essentie is van mountainbiken: de trail is snel, maar heeft door de losse stenen en rotsen veel technische uitdaging. De uitzichten die je hebt als je durft op te kijken zijn overtroffen en het is dan ook geen wonder dat de fotograaf hier volledig aan zijn trekken komt. Na enige tijd te hebben genoten van het prachtige herfstdecor en de roze kleurende kalkrotsen aan de andere kant van het dal, verdwijnt de avondzon snel. We klimmen het laatste stuk terug naar het bikepark en besluiten onze groep voor de laatste afdaling op te splitsen.
De dames kiezen de Steinberg-line die we aan het begin van de dag reden, en Emiel heeft voor de fotograaf en ondergetekende de ‘Hangman-trail’ in petto. Deze trail combineert het beste van technische wortel-trails met de klassieke bikepark-trails. We blazen naar beneden en de flow is zo goed dat ondanks de inzettende duisternis het tempo hoog kan blijven. Een geweldige ervaring, zeker in combinatie met de sprongen die zo goed lopen dat je je pas beseft dat je vloog als je weer neerkomt. Kortom, een geweldige afsluiting van een dag tien uur op de fiets.
Aangekomen in het hotel leert een subtiele hint van de ober ons dat even douchen toch de voorkeur heeft boven op tijd komen. Weer enigszins fris schuiven we aan, en genieten we van het heerlijke diner en de gedachte aan de dag van morgen. Al vrij snel zit iedereen, geholpen door de lokale kruidenbitter, Veneziano’s en Weizens, gapend aan tafel en we besluiten ons nest in te gaan om de volgende ochtend vroeg aan de start te kunnen verschijnen.
Woordenboek
Op dag twee vertrekken we vroeg met de auto richting Saalfelden, het grotere dorp in de regio. We parkeren de auto aan de rand van het dorp en starten met een relatief lange klim omhoog over ‘logging-roads’ tot aan het hoogste punt op zo’n 1300 meter, waarbij we in zo’n vijf kilometer ongeveer 500 hoogtemeters maken. Tijdens de klim is het uitzicht prachtig en boven aangekomen ontvouwt zich een panorama van de hele vallei. Iedereen is inmiddels lekker warm gereden, dus de vering kan aan en het zadel gaat omlaag voor de eerste afdaling van de dag.
Wat volgt is een prachtige natuurlijke trail die zeer gevarieerd is, en alle ingrediënten bevat die je zoekt als mountainbiker: technische, smalle passages worden afgewisseld met snelle stukken, maar voor alles geldt dat de nodige stuurmanskunst is vereist. Het tweede stuk van de afdaling zet deze trend voort, maar blijkt moeilijker te vinden en is daardoor nog specialer. Dit is wat je vindt als je ‘natuurlijke singletrack’ opzoekt in het woordenboek: rotsen en wortels worden afgewisseld met smalle trailtjes door het gras, waarbij de bomen zo ver van elkaar af staan dat er voldoende ruimte en licht is, maar tegelijkertijd voel je je omsloten door bos.
Tegen elf uur rijden we Maria-Alm in, een klassiek Oostenrijks Alpendorp. De behoefte aan koffie en Apfelstrudel is groot en na even zoeken landen we op een zonnig terras in het centrum van het dorp. Deze pauze zullen we nodig hebben, want in het tweede deel van de rit wacht wederom een lange klim die ons terug naar boven voert.
Flying Gangster
Vanaf hetzelfde punt als eerder die dag pakken we deze keer een trail richting Saalfelden, waar de auto staat. Deze kant van de berg is duidelijk vochtiger en daardoor anders begroeid. Ook de trails hebben een ander karakter; ze zijn iets breder, waardoor er meer lijnkeuze is, en doordat ze iets vlakker lijken te zijn ligt de snelheid hoger. Beneden gekomen slaat bij iedereen de honger toe en we besluiten richting Leogang te gaan voor een late pizza-lunch en een toetje van trails. We sprinten richting de laatste lift en pakken boven op aanraden van Emiel de trail luisterend naar de naam ‘Flying Gangster’. Het contrast met de natuurlijke trails van de ochtendsessie kan niet groter. Grote kombochten en wallrides worden afgewisseld met flinke jumps. Gelukkig zijn we de laatsten op de trail en kunnen we sommige delen (op aandringen van de fotograaf) meerdere malen rijden, zodat de bikepark-flow terugkeert.
Na de eindeloze gesprekken over de vetste trails, de ideale flow en of een bikepark toffer is dan natuurlijke trails, blijkt Emiel aan het eind van de dag het verlossende antwoord te hebben. Hij neemt ons mee naar de ‘Schwarze Leo’, een natuurlijk aanvoelende singletrack in het bikepark die het beste van alles combineert. Deze trail vormt een perfecte mix van snelheid, wortels, stenen en sprongetjes en zorgt voor een enorme grijns op onze vermoeide gezichten. Hoewel we er gedurende de dagen al achter waren gekomen dat we ondanks de discussie wel degelijk overlap hadden in onze trail-voorkeur, vonden we in deze afdaling een gezamenlijk antwoord op de vraag wat ‘de ultieme trail’ is. Aangezien de Schwarze Leo niet de enige trail in Leogang met dit karakter is, heeft Emiel ons met deze laatste afdaling opgezadeld met een ander dilemma: wanneer kunnen we terug naar Leogang?!
Emiel
Emiel (leeftijd geheim, maar hij is nog geen veertig) woont nu zo’n twaalf jaar in het Oostenrijkse Sell am See. Je zou uiteraard verwachten dat hij als skileraar naar Oostenrijk is verhuisd. Dat is ook het geval, maar met één bijzondere kanttekening: Emiel kon niet skiën. Zijn voornaamste motivatie om skileraar te worden zat hem in het ‘leraar’- gedeelte. Hij heeft zich het skiën eigen gemaakt om zo zijn talent als coach te kunnen gebruiken, en dat werkt door in zijn werk als mountainbike-instructeur en gids; iets dat hij nu al zo’n zeven jaar doet.
Vanaf de eerste kennismaking blijkt inderdaad dat hij precies de goede vragen en kaders kan stellen om zo iedereen perfect te kunnen begeleiden, ondanks de niveauverschillen binnen onze groep. Emiel zorgde ervoor dat de meer ervaren rijders wat getemperd werden in hun ‘trail-eagerness’, zodat ook de anderen een goed gevoel hadden bij het rijden van de betere bikeparktrails.
Bovendien bezit hij perfecte kennis van de trails in en buiten het bikepark en weet hij zeer goed te beschrijven hoe het karakter van de trail is en hoe je deze het beste kunt rijden. Ondanks dat er een duidelijke rode draad door de dag loopt, heb je nooit het idee dat je beperkt wordt en je krijgt precies de handvatten aangereikt waar jij als mountainbiker behoefte aan hebt.
We kunnen eindeloos doorgaan over zijn skills als coach, maar Emiel bleek tijdens onze trip vooral een ontzettend sympathieke vent, en hij werd door iedereen ervaren als onderdeel van ‘the Leo Gang’. De unieke combinatie van zijn vaardigheden en zijn karakter zorgde ervoor dat hij altijd overwicht had als coach. We zijn ervan overtuigd dat het hotel met Emiel goud in handen heeft, omdat hij zich wil blijven doorontwikkelen, en dat is wat ons betreft de sleutel tot succes om de ambities van het hotel waar te kunnen maken.
Saalbach & Saalfelden Leogang – bike.saalbach.com
Biohotel Rupertus – rupertus.at
Bike- und Wanderhotel Saliter Hof – saliterhof.at
Hotel eva,VILLAGE – evahotels.com
Mountain Bike Holidays – bike-holidays.com – signature-trails.com
Voor meer Mountainbike nieuws, Tips & Tricks, leesvoer en de laatste magazines kijk opRidersguide.nl. Wil je altijd up-to-date blijven? Klik dan nu hier en word abonnee van Up/Down en volg ons op Facebook en Instagram!
