Op naar Japow!

Een heel winterseizoen buiten Europa. De voorbereiding en de lange reis naar de bestemming lijken voor je gevoel lang te duren. Maar zodra je eenmaal op bestemming bent gearriveerd en je verse poeder bochten door een ander landschap trekt, kan je winter niet meer stuk.

Hidde Hageman is inmiddels een van de specialisten op het gebied van ‘een winterseizoen buiten Europa’ en verbleef onder andere in Canada, de Verenigde Staten en Australië. Na zijn carrière als professionele snowboarder en later als snowboardleraar, ging hij deze keer als cameraman naar het razend populaire Japan. Maar waar begin je een dergelijke reis nu precies? Hidde vertelt, legt uit en geeft tips.

TEKST EN BEELD – HIDDE HAGEMAN

Een seizoen in de Alpen is niet zo gecompliceerd. Je kan vaak vrij gemakkelijk een baantje als reisleider, barman of snowboardleraar vinden. Een seizoen op een ander werelddeel is wat ingewikkelder, maar is het echt heel erg lastig? Dat hangt er van af! Je moet eerst een hele cruciale afweging maken: ga je werken om je verblijf te bekostigen of zorg je dat je genoeg op je bankrekening hebt staan om de hele winter door te komen? Mocht je voldoende geld hebben, dan zal je genoeg hebben aan een vakantievisum. Veel mensen zullen echter genoodzaakt zijn om werk te zoeken op locatie. Een winterseizoen snowboarden kost nu eenmaal een flinke zak geld, zeker buiten Europa.

HET DILEMMA

Ik was net klaar met mijn bachelor en was van plan om weer eens de hele winter te gaan snowboarden. Maar waar? Het eerste dat in me opkwam was Japan. Dus waarom zou ik verder zoeken? Japan werd het zodoende. Het traject van voorbereidingen treffen, informatie zoeken en netwerken begon diezelfde dag nog.Ik wist dat een vriendin al een aantal jaren in Japan woonachtig was. Ze bleek sinds dat seizoen een skischool te runnen in Niseko en kon nog wel een snowboardleraar gebruiken. Dat maakte het niet eenvoudiger voor mij, want ik was eigenlijk van plan om het lesgeven achter me te laten en wilde het liefste een aan media gerelateerde baan in een skigebied. Toch was dit wel een hele mooie kans om een langere tijd in Japan door te kunnen brengen, langer dan de drie maanden die je op een toeristenvisum mag verblijven. Het opende de jacht naar een werkvisum en die heb je doorgaans niet zomaar gevangen. In eerste instantie heb je een werkgever nodig die bereid is om een visum te sponsoren. Dit vergt normaliter de nodige research en een fl inke dosis geduld. Bovendien is Japan vergeleken met Canada, de Verenigde Staten of Australië veruit het meest ingewikkelde land om een werkvisum te bemachtigen.

Gezien mijn ervaring was ik eigenlijk al snel aangenomen bij de skischool, dus ik besloot de een voudigste weg te kiezen. Althans de minst ge compliceerde. Het eerste wat ik moest regelen was het bewijs dat ik zesendertig maanden ervaring heb als snowboardleraar, wat resulteerde in het bellen van vrijwel alle skischolen waar ik ooit had gewerkt met de vraag of ze een referentie wilden sturen. Wachten op het werkvisum was zenuwslopend, vooral omdat ik geen back-up plan had. Het was alles of niets. Het werd alles.

INSIDE INFORMATION

In Japan sneeuwt het meer dan waar ook ter wereld. Vaak zijn er dagen dat je tot aan je middel in de poeder kan staan. De sneeuw is hier ook een stuk minder zwaar dan in Europa en blaast op sommige dagen alle kanten op. Vaak is het zicht ook erg beperkt. Boarden in Japan is niet overal hetzelfde. In Hakuba, op het hoofdeiland, zal je een ander type namelijk – steilere – bergen aantreffen dan op het noordelijke eiland Hokkaido. In het minder steile Hokkaido valt wel meer sneeuw en hier tref je dankzij de noordelijkere ligging een kouder klimaat en tevens een treerun-paradijs. Snowboarden in Japan is een hele andere ervaring dan in Europa. Je zal moeten wennen aan de luchtige sneeuw. Een faceshot in Europa is mega-chill, maar in Japan moet je hier echt mee oppassen: er zijn namelijk nogal veel bomen. Als je even niet goed voor je kijkt en je vergeet je rijstijl aan te passen, kun je zo tegen een boom knallen.

Ik woonde op Hokkaido, in het plaatsje Niseko. Dit is een redelijk toeristisch gebied aan het worden, maar het eiland is bezaaid met vele kleine gebiedjes waar je voor een habbekrats een dagkaart kunt aanschaffen. Je moet er wel rekening mee houden dat de grotere gebieden erg verwesterd zijn. En dit kan in je voordeel werken! Mocht je misschien niet de nodige ervaring hebben om voor een skischool te werken – 36 maanden is veel – dan wil dat niet zeggen dat je per defi nitie geen werk zult vinden. Je maakt een goede kans op een baan als je hoger opgeleid bent, gezien je dan aanspraak maakt op een ‘skilled worker’- visum. Het beste kun je beginnen met het googelen naar bedrijven in gebieden als Hakuba en Niseko om te analyseren of er banen worden aangeboden in jouw vakgebied. Als je bij een skischool kunt gaan werken, dan zal dit waarschijnlijk bij een inter nationale skischool zijn. Hier werken vaak mensen uit veel verschillende landen. Dit is natuurlijk erg tof, maar het maakt het lastig om in contact te komen met de lokale bewoners. Als je Japan echt wilt leren kennen, dan zal je daar veel tijd en moeite in moeten steken. Een eigen vervoersmiddel en een paar woorden Japans spreken is bijvoorbeeld verdomd handig. Je zal er eigenlijk minimaal drie maanden moeten verblijven en zelfs dan is er nog zoveel te leren over de cultuur.

Waarom ook niet?

Iedereen die ooit in Japan is geweest zal kunnen beamen dat het nogal een cultuurschok is. Japan is het land van ‘waarom niet?’. Een speaker met Beyonce halverwege de skilift? Een reuzenrad bovenop een flatgebouw? Een pretpark op de skipiste? In Japan is het allemaal volslagen logisch. De snowboardcultuur is ook niet bepaald wat je als Europeaan gewend bent. Men neemt hier ‘the art of carving’ een stuk serieuzer. Soms zie je parkrijders op kleine boardjes met swallow tail een hele dag niets anders doen dan hun bochtjes perfectioneren op de piste. Japanners zien de snowboardcultuur niet zo zwart-wit zoals wij dat soms doen. Zo vind je hardbooters in parkkleding die na het middaguur hun carveboards inwisselden voor parkboards, om vervolgens een frontside-doublecork-10 van de grote kicker te gooien. Tja, waarom ook niet?

Een ding weet ik na een seizoen in Japan zeker, het snowboarden hier is niet te vergelijken met het beoefenen van deze sport op andere plekken op aarde.

Vijf tips voor een seizoen over zee 

1. De belangrijkste tip: gebruik je netwerk om in contact te komen met mensen. Het Nederlandse snowboardwereldje is niet zo groot, een van je vrienden kent vast iemand die een seizoen op een gekke plek heeft doorgebracht. Probeer hem uit te horen over hoe je een seizoen buiten de Europese grenzen aanpakt.
2. Pas erg op met een appartement huren op afstand. Ik ben zelf ooit bijna opgelicht toen ik op het punt stond de borg plus eerste maand huur over te maken. Ik kwam er op tijd achter dat de zaken niet in orde waren. Stuur ook nooit geld op!
3. Een open deur misschien, maar bereid je goed voor. Zorg dat je voor zo min mogelijk verrassingen komt te staan. Heb je bijvoorbeeld een fatsoenlijk reisplan als je met al je spullen aankomt? Waar slaap je de eerste nacht? Heb je een nummer klaarliggen van iemand die je kan bellen?
4. Let goed op met welke vliegtuigmaatschappij je vliegt. Soms kun je beter wat duurder vliegen als je boardbag gratis mee mag.
5. Zorg dat je meer shredt dan dat je in de bar staat! Je bent niet voor niets naar de andere kant van de wereld gevlogen. Hoewel een feestje op zijn tijd ook wel is aan te raden, je wilt toch mensen ontmoeten, vind je de meeste snowboarders gewoon op de berg.

Dit artikel is afkomstig uit Taste snowboard magazine 2016 #1. Mocht je meer reisverhalen, interviews, tips & tricks en nog veel meer willen lezen? Taste snowboard magazine 2016 #1 is los te bestellen in onze webshop. Voor het gemak kun je ook abonnee worden zodat je geen nummer meer hoeft te missen!