Spot check: Tarifa

Met 300 winddagen per jaar, een lang en breed strand en een scala aan kite- en surfshops mag Tarifa zich met recht de kite-hoofdstad van Europa noemen. Nadeel van die bewierookte status is dat het in de zomermaanden, juli en augustus, veel te druk is. Maar Tarifa heeft veel meer te bieden dan alleen die twee maanden. Het voor- en naseizoen zijn interessanter. Rustiger, leuker en afwisselender.

Tekst Sally Stoop Beeld Karin Engels & Ydwer van der Heide

Tarifa. Het stukje Spanje, dat dichter bij Marokko ligt dan Gibraltar heeft een fenomenaal uitzicht op het Marokkaanse rifgebergte en is relatief goedkoop, redelijk windzeker en snel te bereiken. De wisselende kite-omstandigheden van een steady 20 knopen met mooie golven tot de beruchte super vlagerige, knetterharde wind uit het oosten, maken dit Spaanse dorpje tot een uitdagende speeltuin, vooral voor de geoefende kiters. Ook als je minder ervaren bent, kun je juist beter in het naseizoen komen; dan zijn er nog geen restricties op het strand en heb je in principe meer ruimte om fouten te maken.

Hoewel Tarifa boordevol kitescholen zit, biedt de kite-hoofdstad van Europa niet de allerbeste omstandigheden om de sport goed onder de knie te krijgen. Of zoals een kiteleraar ooit zei: ‘You can always teach, but if your pupil learns something is a different thing.’ En daar ligt precies het probleem. Veel mensen moeten hier leven van de wind dus de lessen gaan meestal gewoon door, ook als de condities minder geschikt zijn voor beginners. Daar hebben veel scholen uiteraard wel wat trucjes op gevonden om het toch veilig te houden, zoals lesgeven met 10-meter-lijnen, maar of je daar daadwerkelijk wat van leert is de vraag. Windzeker is het in ieder geval wel.

De bekende wind- en weermodellen kun je echter vaak laten voor wat het is. Tarifa heeft namelijk een geheel eigen klimaat door de Straat van Gibraltar. Het weer en de wind zijn voor de traditionele modellen nog steeds niet heel goed te voorspellen. Daarom moet je wel een beetje van verrassingen houden, wil je het hier leuk vinden buiten het seizoen om. Als de minder harde, maar stabiele Poniente-wind komt (vaak in de herfst, winter en voorjaar) zit het windmodel er meestal een knoop of tien naast.

Zo kan het voorkomen dat er de hele week geen wind op het menu staat en dat je toch iedere dag aan het varen bent. Veel gehoord misverstand over Tarifa is dat er geen golven zouden zijn, maar in de herfst en winter, en soms ook nog in het voorjaar, bereikt de swell van de Atlantische Oceaan en soms ook die van de Middelandse Zee Tarifa en kunnen de golven zomaar tot wel vier meter hoog worden. Over het algemeen heb je dus twee windrichtingen die overheersen in het meest zuidelijke stukje van het Spaanse vasteland: Levante en Poniente.

Levante

De Levante is berucht om zijn kracht. Deze warme wind komt uit het oosten en is altijd schuin aflandig of helemaal aflandig van links. Vijfendertig tot vijftig knopen zijn eerder regel dan uitzondering voor deze windrichting. De zee is meestal vlak en een beetje choppy als de wind uit die hoek komt. Dat gecombineerd met een veelal blauwe lucht en een turquoisekleurige zee geeft vaak, ten onrechte, de indruk dat het allemaal wel meevalt. Niets is minder waar. Juist de Levante brengt een aantal zaken met zich mee waar we, in Nederland, langs de kust niet aan zijn gewend. Je zal niet de eerste zijn die een te grote kite oppompt en wit weggetrokken terugkomt op het strand na een rakje naar buiten te zijn geweest. De vlagerigheid van deze wind in Tarifa maakt het er niet makkelijker op. Dreigt je kite aan de rand van het water nog uit de lucht te vallen eenmaal een stukje naar buiten heb je vaak ineens teveel wind.

Heb je liever wat minder harde wind met stabielere condities? Dan zal je met deze richting een stukje moeten rijden. In de buurt zijn er drie opties. Palmones, Getares en Caños de Meca. De laatst genoemde is, op 45 minuten rijden, veruit de mooiste plek om te varen. Het is een relatief kleine baai waar de golven aardig hoog kunnen worden. De wind is hier vaak iets minder hard dan in Tarifa, maar wel constant en meestal sideshore. Deze plek in Barbate was vroeger een belangrijke vrijplaats voor hippies en bohemians. Hoewel je die er de laatste jaren niet veel meer ziet, ademt Caños nog steeds wel die relaxte sfeer in een prachtige omgeving. Dit in tegenstelling tot Palmones en Getares. Beide spots liggen middenin het industriegebied van Algeciras. Ook op Palmones, een half uurtje rijden vanaf Tarifa, is de wind met Levante minder hard dan in Tarifa. Voordeel voor minder geoefende kiters is dat je hier kunt staan en dat het water meestal redelijk vlak blijft.

Ook voor freestyle is dit een goede plek om te oefenen maar voor het ‘ik ben even lekker weg in de natuur’-gevoel hoef je hier niet heen. Veel gehoord grapje is dat je na een sessie op Palmones cola moet drinken om alle bacteriën in je lijf te doden. Ben je heel zeker van jezelf dan kun je ook bij Balneario, de pier in Tarifa kiten. Bij pech, heb je hier ook wel echt panne en kun je je geliefde kitespullen uitzwaaien richting de open Atlantische Oceaan of honderden euro’s betalen aan een reddingsboot die jou uit zee pikt maar niet verplicht is om ook je gear uit zee te plukken. Wanneer de Levante niet al te hard is, is Valdevaqueros de plek bij uitstek. Op ongeveer tien minuten rijden (buiten het seizoen, in het het seizoen soms wel twee uur) van Tarifa ligt de ION Club, iets verder heb je Tangana of de parkeerplaats bij Punta Paloma, een lang strand met schuinaflandige wind, waar meestal alleen een klein golfje aan de kant loopt, met veel (wind)chop verder op zee.

Poniente

Minder hard, aanlandig en constanter dan de Levante is de koelere wind die uit het westen komt. Met deze wind die Poniente wordt genoemd kun je gewoon in Tarifa blijven. Buiten het hoogseizoen kun je langs de hele Tarifiaanse kust (het strand wordt Los Lances genoemd) het water in en heb je dus de nodige ruimte om te doen en laten waar je zin in hebt. Poniente brengt meestal wel golven met zich mee. Met wind uit deze richting heb je bovendien perfect zicht op Marokko.

Met zo’n driehonderd winddagen per jaar is Tarifa dus een van de meest windzekere bestemmingen binnen Europa. Niet voor niets noemt menig professioneel kiteboarder Tarifa zijn of haar homespot. Het blijft ook iets speciaals om Liam Whaley, Gisela Pulido, Alex Pastor, Maxi Gomez, Aaron Hadlow en sinds kort ook Machu Lopes tegen te komen op het water. Maar misschien nog wel veel leuker dan kijken naar de gevestigde orde is het bewonderen van nieuw, soms zeer jong talent dat zich hier ook volop ontwikkelt. Dat kan soms ook een beetje pijn doen. Heb je eindelijk het idee dat je een beetje meedoet dan kan zo’n smurf je zo uit die droom helpen. En wie goed oplet, kan in Tarifa ook veel over nieuw materiaal te weten komen. Je ziet geregeld prototypes varen van nog ver in de toekomst te lanceren kites. In maart kwam je hier al de C-shape kite van F-one tegen en ook Stoked, de nieuwe tube kite met drie struts van Flysurfer werd hier tot in de kleinste details gefinetuned.

No worry destination

De aangename temperaturen In de lente en de herfst gecombineerd met voldoende wind, golven en ruimte voor iedereen, maken Tarifa tot een topbestemming om aan de winterse dagen in Nederland te ontsnappen. Prettige bijkomstigheid is dat het gemakkelijk en snel te bereiken is vanaf Nederland en er zijn maar weinig dingen waar je echt voor uit moet kijken. Geen gevaarlijke dieren, weinig criminaliteit en het eten is over het algemeen zeer goed en gunstig geprijsd. En mocht het een keer tegenzitten omdat de wind het laat afweten. Dan zijn er nog legio andere mogelijkheden. Hiken, golfsurfen, suppen, paardrijden en paragliden worden hier ook veel gedaan. Daarnaast zijn er veel mountainbike trails te vinden, van makkelijk tot moeilijk. En echte downhill tracks voor vergevorderden.

Het is zeker de moeite waard om een keer te gaan fietsen in het Parque Natural del Estrecho, rondom het dorp. Vanaf hier heb je prachtige vergezichten op Afrika en de Straat van Gibraltar. Ook Tarifa zelf ziet er vanaf boven heel anders uit dan vanaf het water. Wie voor zonsopgang al op de fiets zit, wordt getrakteerd op de meest fantastische kleuren van de zon. Daar waar de Atlantische Oceaan en de Mediterrane zee elkaar ontmoeten en Afrika en Europa elkaar aanraken kun je ook dolfijnen, walvissen en orka’s bewonderen die in de Straat van Gibraltar leven of migreren. En wie Europa even beu is, is met twintig minuten op de ferry in Afrika. Blijf je liever in de Europese Unie? Dan kun je natuurlijk ook even kijken op Gibraltar (vergeet je paspoort niet mee te nemen). Of geef je dag een cultureel tintje en breng een bezoek aan de havenstad Cádiz (op een uur rijden) of aan Sevilla (op iets meer dan twee uur rijden). En wie voor langere tijd naar Tarifa gaat, kan zijn kite-avonturen afwisselen met een ski of snowboard tripje in de Sierra Nevada.

Het voor- en naseizoen is vanwege de ruimte, en de veelzijdigheid van het weer, zeker aan te bevelen boven de drukke zomermaanden, maar er is ook een keerzijde. Hoewel een winterse dag in Tarifa vaak niet onderdoet voor een gemiddelde zomerdag in Nederland, kun je het ook net niet treffen. In Tarifa weet je, door het zeer lokale klimaat, nooit precies wat je krijgt. Maar als de wind uit het Zuiden komt, krijg je gegarandeerd regen en dat zijn meestal geen miezerbuitjes, maar hevige, langdurige regenbuien. Het goede nieuws? Na regen komt zonneschijn, en dat geldt zeker voor Tarifa.

Ondanks het milde klimaat in Zuid-Spanje kan het ook voorkomen dat de wind uit het Noorden komt en dan kan het voor Spaanse begrippen erg fris worden. Een goede (winter)jas is dan ook geen overbodige luxe in het naseizoen. Zeker in de verre herfst en de winter koelt het ‘s avonds snel af. Daarnaast is het meest zuidelijke puntje van het Spaanse vasteland gebouwd op zomerse hitte. Veel appartementen en restaurants hebben geen verwarming en dat kan na een hele dag op het water nog wel eens onbehaaglijk aanvoelen als je niet de juiste kleding bij je hebt.

Oude centrum

Het oude centrum, gelegen achter duizend jaar oude stadsmuren is vaak de enige plek waar je goed kunt schuilen als de Levante dagenlang om je oren tettert. Gelukkig is het daar goed toeven. De smalle straatjes met witgepleisterde huizen, hippe barretjes, restaurants en dito boetiekjes geven je echt dat Tarifa-gevoel. En ook al is het al het oude centrum niet heel erg groot, verdwalen kun je er makkelijk.

Zeker als je net even te veel hebt genoten van al die lekkere wijn, lijkt dat ene dorpspleintje plotseling wel heel erg veel op dat andere. Een doolhof is er niks bij.

Wie in Tarifa komt, wordt meestal op slag verliefd. Insiders noemen dit ook wel het Tarifa- virus. Niemand kan precies uitleggen wat het is, maar wie er eenmaal is geweest, komt vaak terug. En sommigen willen helemaal nooit meer naar huis. Niet voor niets worden de meest populaire winkels, bars en restaurants gerund door mensen uit alle hoeken van de wereld. Die zijn ook ooit verliefd geworden op dit kleine stukje paradijs op aarde dat ondanks zijn wereldfaam toch zijn authentieke karakter heeft weten te behouden.

Dit artikel is afkomstig uit Access #4 van 2017. Dit nummer kunt u hier bestellen. Wil je niks meer missen op het gebied van Kitesurfen, word dan abonnee!  Voor de laatste updates volg je ons op Facebook en Instagram!