Verslag van de Swiss Epic 2016

Swiss Epic 2016 –  De koffers zijn gepakt, de auto is ingeladen en volgetankt. Mentaal zit het goed. De weergoden blijken ons – voor de eerste dagen althans – goed gezind. De racemachines hebben een laatste grondig nazicht gekregen. Op de voorbereiding voor de Swiss Epic kunnen we het alvast niet steken, als dit avontuur ergens ook maar enigszins fout dreigt te lopen. 

Tekst & Beeld: Kristien Achten, Geert de Geeter & Rik Harms

Voorbereiding

Na wat wikken en wegen is er beslist dat we met een Rocky Mountain Altitude en een Kona Hei Hei aan de start zullen verschijnen.De Rocky Mountain Altitude zal op de ruwe en bruuske afdalingen goed tot zijn recht komen aangezien zowel de bikeparks van Zermatt, Leukerbad als Verbier deel uitmaken van de trails. Een beetje endurobike zal het fungehalte ongetwijfeld wel weten op te krikken.

De Altitude is al geruime tijd een vaste waarde in het gamma van Rocky Mountain. Super stabiel en voldoende veerweg om de meest technische lijnen zonder problemen af te vinken. Met het Ride-9 systeem kan de geometrie optimaal bijgesteld worden zodat ook een betere klimpositie mogelijk is en een zo gunstig mogelijk compromis kan gezocht worden. De Rothorn weze gewaarschuwd.

De Kona Hei Hei wordt voor de gelegenheid uitgerust met een Pike 120mm, een Reverb dropperpost en 180mm remschijven. Dezelfde set-up werd getest en goedgekeurd tijdens de Trans-Vesubiènne. Kona is één van de voortrekkers van de moderne geometrie, die steeds meer geadopteerd wordt door andere merken. Een lange reach en korte achterbrug verhogen de stabiliteit met behoud van het speelse gevoel. Ideaal voor de flowy afdalingen. Het Fuse veersysteem, samen met een steile zitbuis, dragen bij tot een comfortabel klimgevoel. De Kona Hei Hei gaat zich perfect thuis voelen op de Zwitserse trails. Geen twijfel mogelijk!

Proloog

Een proloog met meer dan 2000 daalmeters, 550 hoogtemeters, een startpunt op 3100 meter hoogte met prachtig zicht op de Matterhorn en een finish in het mondaine Zermatt. Een beter begin van de week kunnen we zo direct voor de vuist weg niet bedenken. Een eerste razendsnelle afdaling gaf direct de juiste adrenalinestoot om iedereen scherp en wakker te maken. Dit was dan ook nodig aangezien er hier en daar gevaarlijke serpentines in zaten en heel wat gemene stenen die het op de banden gemunt hadden. Een technisch stukje tussen de rotsen en verplicht wandelstuk later kwam de eerste klim eraan.

De te overwinnen hoogtemeters voor vandaag waren dan wel eerder beperkt, toch waren deze allesbehalve te onderschatten. Na drie keer stevig de hartslag in het rood duwen waren de relatief korte maar steile klimmetjes afgewerkt. Een bikeparkafdaling met zanderige kombochten en een aantal tafels werd gevolgd door een ruwe rotsklim waarop heel wat bikers hun tanden stuk beten. Nog een laatste verraderlijke trappenafdaling en we mochten laverend tussen de smalle steegjes van Zermatt naar de finish snellen.

Onze race zelf verliep vlekkeloos. We kwamen in onze categorie als laatste aan de bak maar na de eerste afdaling was het gros van de tegenstand al opgepeuzeld. Na de eerste steile klim was er nog één team dat nog enkele kilometers tegenstand bood, maar uiteindelijk was de laatste klim de scherprechter in dit duel.
Team Up/Down als eerste Mixed Flow team over de finish. Eerste alpentreintje alvast niet gemist….

Swiss Epic

Vandaag kwam de FLOW formule van de PERSKINDOL SWISS EPIC voor de eerste keer echt tot zijn recht.
1600 te klimmen meters maar vooral 4100 meter daalplezier. En neem dat laatste maar meer dan letterlijk. Schijnbaar oneindige singletracks met rotsen, wortels, haarspeldbochten, dropjes… Kortom zowat alles waarvan de doorsnee biker vrolijk wordt.

De start in Zermatt verliep nog hectisch toen zelfs de toppers niet boven geraakten op een houten brugje vlak na het startschot, maar daarna begon de eerste goedlopende klim naar 2000m. De afdaling startte met enkele pittige haarspeldbochten om later over te gaan in een up/down track over een rockslide, tussen de bomen en in een open grasveld. De eerste afdaling eindigde in een vlakker stuk langs het water waar menig treintjes gevormd en hervormd werden. Na 36km werd de klok voor de eerste keer stopgezet en kregen alle flowrijders enkele gratis hoogtemeters van de organisatie. Deel twee begon direct stevig omhoog, maar de mooiste technische afdaling van de dag doet die brandende benen snel vergeten. Eerst flowy langs een smalle aangelegde waterloop, “suone” in het Wallisch, en vervolgens over ruwe wortelpartijen en door dichtbegroeide bossen. Hiervoor zijn we naar de Zwitserse Alpen gekomen! Jammer dat ook hier een vlakker stuk achter volgde, maar dit hebben we tijdrit-gewijs snel doorgespoeld.
Voor we onder de finishboog in Leukerbad mochten bollen, vloog een gondel ons nog naar het laatste startpunt van vandaag. Enkele kilometers over een downhill piste, met de toepasselijke naam “Flow-trail”, bracht ons naar een schitterende maar niet geheel ongevaarlijke track. Een minder bereden natuurlijk pad, snel maar smal, eindigde op de baan naar Leukerbad in de laatste rechte lijn naar de finish. Wat op het hoogteprofiel niets anders dan een irritante puist leek te zijn, was in realiteit eerder een gigantische molshoop. Een klim waarop we beiden onze tanden stuk beten. Op het einde van de rit bleek dat onze prestatie alweer goed was voor de hoogste trede op het podium. Dat het maar snel morgen is…

Onze tijd in het, om zijn thermen en kuuroorden bekende, Leukerbad zit er alweer op. Deze morgen werd, onder een iets minder stralende hemel dan de vorige dagen, het startschot gegeven richting Verbier. Meteen na de start werd er een gravelpad opgeschoten en zijn we vertrokken voor de eerste klim. Het ravelpad loopt over in een singletrack en na een vijftal kilometer botsen we op een immense trap, uitgekapt in de rotsen. Een lange rij bikers klauteren puffend omhoog om aan een welverdiende afdaling te beginnen.Opnieuw worden we verwend met een lange en pittige afdaling. De remmen beginnen te piepen, de schijven te zingen en de kuiten te kermen.

Veel tijd om te bekomen krijgen we niet, de afdaling brengt ons meteen naar de meest unieke passage van vandaag. Een kilometers lange glooiende singletrack langs de Suonen, enkel tijdens de PERSKINDOL SWISS EPIC geopend voor fietsers. Het voorsmaakje eerder deze week was al de moeite, maar deze trail was voor iedereen het hoogtepunt van de dag. Doorspekt met wortels, rotsen en houten brugjes was het een uitdaging om tempo te maken en te houden. Ieder foutje werd afgestraft in de zoektocht naar de beste lijnen.

Zoals dat in de bergen gaat, moest ook vandaag een verbindingsstuk tussen twee valleien afgehaspeld worden. In een groepje van zeven teams, waaronder een Belgisch EPIC-team, werd het vlakke stuk aangezet. De Belgen schudde echter meteen aan de boom en één voor één moesten ze de dans lossen. Twintig kilometer verder wensten we Raf en Bart veel succes op de klim naar de Croix de Coeur en stapten wij in de lift naar de laatste afdaling. Gedropt op 2345m, kregen we nog bijna 1000 daalmeters te verwerken in het bikepark van Verbier. Een mooi vooruitzicht voor de volgende dagen.

Het was een koude start deze morgen in Verbier, maar niet voor lang. Met een steile asfaltklim wordt het feestje van vandaag geopend. Zo ééntje waarbij menig deelnemer ongetwijfeld meermaals gekeken heeft of hij nu echt wel geen kleinere versnelling meer over had. Met een opgewarmde motor werd het ganse pak een snelle weide-afdaling ingestuurd. Het natte gras en de goed verborgen stenen gaven niet veel vertrouwen, dus de remschijven werden weer gloeiend heet gestookt. Het laatste stuk werd het gras geruild voor de inmiddels bekende ondergrond en werd de snelheid onmiddellijk een heel pak de hoogte ingejaagd.

Na iets meer dan 10km werd voor de FLOW-rijders de eerste keer een tussentijd gemeten. Eén lift later werd het startschot gegeven voor deel twee van het feestje. Iedere minuut mochten drie teams de steile grasklim aanvallen. Al lopend bleek, ondanks enkele schuivers, de beste optie te zijn. Na een paar kilometer klimmen waren we opnieuw opgewarmd voor een zeer gevarieerde en mooie maar alles behalve te onderschatten Alpenafdaling. Op voorhand werden we gebrieft dat deze er altijd nat en verraderlijk bij ligt en de regen van gisteren maakte dit er uiteraard niet beter op. Opgejaagd door de UCI-rijders van de EPIC-versie, die zonder lift vanuit het dal naderden, gingen we de laatste honderd technische – of wat had je gedacht – daalmeters in. Perfect getimed zo bleek, net toen we het asfalt bereikten schoten Nino en zijn vriendjes ons voorbij. Dit treintje ging ons iets te snel en zo bolden we op eigen tempo naar de tweede lift van de dag.

Het feestje werd afgesloten met één lange afdaling terug tot in Verbier centrum. En wat voor een feest! Twee aaneengeschakelde downhill-pistes bezorgen ons nog 15 minuten pure adrenaline voor we voldaan een warme douche en zalige massage opzoeken. Weer een dagje om in te kaderen.

Voor meer informatie over de Swiss Epic bekijk hier de website.